اعتیاد امروزه به‌عنوان یک بیماری شناخته می‌شود. هرویین در سال 1874 ساخته شد و سال 1890 از آن به‌عنوان دارو یاد شد اما بعدها به اثرات مخرب هرویین پی بردند. که با وجود برنامه‌های پیشگیرانه، متأسفانه در بین جوانان رواج یافته است. هرویین از مشتقات اوپیوئیدهاست و وابستگی شدیدی برای مصرف‌کننده ایجاد می‌کند. این ماده مخدر تأثیرات مخرب زیادی دارد. یکی از مهم‌ترین تأثیرات، تأثیر هرویین در چهره است.
نحوه مصرف هرویین
به سه شکل مصرف این ماده مخدر رایج است:
- وریدی: در این روش مصرف‌کننده با سرنگ، هرویین را به داخل سیاهرگ تزریق می‌کند.
- دود کردن: برای دود کردن این ماده مخدر از پایپ استفاده می‌شود.
- از طریق بینی: به کمک نی پودر هرویین را با بینی بالا می‌کشند.
علائم وابستگی به هرویین
علائم وابستگی به هرویین می‌تواند به شکل جسمی و رفتاری باشد. هر چه زودتر این وابستگی تشخیص داده شود، برای بهبود و ترک اعتیاد مؤثرتر خواهد بود. هیچ یک از این علامت‌ها نشانه‌ای بر اعتیاد صددرصدی نیست و بهتر است برای اطمینان، از تست‌های پزشکی معتبر استفاده شود.
علائم جسمانی وابستگی به هرویین
مشکلات تنفسی مثل نفس‌تنگی و کند شدن تنفس از نشانه‌های جسمی این نوع وابستگی است. از دیگر علائم، کوچک شدن مردمک چشم یا اصطلاحاً مردمک ته سنجاقی است که در تصویر زیر نشان داده شده است. عرق کردن شدید نیز ممکن است یکی از این علائم جسمانی باشد. خارش در بخش‌های مختلف بدن نیز در وابستگان به هرویین دیده می‌شود.
افزایش این خارش‌ها باعث ایجاد زخم در بدن می‌شود. تکرر ادرار یکی دیگر از این نشانه‌ها است. بی‌اشتهایی و استفراغ نیز در بین مصرف‌کنندگان مشاهده شده است. یکی از مهم‌ترین علائم جسمانی تأثیر هرویین در چهره است که در ادامه بیشتر به آن می‌پردازیم.
علائم رفتاری وابستگی به هرویین
تغییرات رفتاری و روانی در بین مصرف‌کنندگان بسیار رایج است. وابستگان به هرویین به حضور در اجتماع و انجام کارهای گروهی و اجتماعی بی‌میل می‌شوند. تمرکز در این گروه بسیار کاهش می‌یابد و دچار پرخاشگری می‌شوند. این افراد به ظاهر خود بی‌توجه می‌شوند و میلی به داشتن پوشش آراسته و یا رعایت بهداشت ندارند.
تأثیر هرویین در پوست صورت و بدن
هرویین بر روی پوست تأثیرات ویژه‌ای دارد. یکی از این تأثیرات تغییر رنگ پوست است. در مصرف‌کنندگان هرویین رنگ پوست به‌مرور به رنگ زرد رنگ پریده در می‌آید. علاوه بر این پوست صورت و بدن لکه‌دار می‌شود. حساسیت پوستی نیز در مبتلایان به هرویین دیده می‌شود.
احتمالاً تأثیر بر پوست به طور عمده در کسانی رخ می‌دهد که از فرم تزریقی این ماده مخدر استفاده می‌کنند. عفونت پوستی از مشکلاتی است که در این قشر دیده می‌شود. ضایعات نکروزه نیز در مصرف‌کنندگانی که دارو را به شکل زیرجلدی تزریق می‌کنند قابل‌مشاهده است. تحقیقات نشان داده است که هرویین رطوبت پوست را کاهش می‌دهد و همین موضوع باعث خشکی و خارش پوست می‌شود.
مصرف هرویین فشرده یا همان کرک ایرانی به دلیل ترشح هیستامین ممکن است در پوست کهیر ایجاد شود. خارش‌های شدید دقیقاً بعد از تزریق دارو رخ می‌دهد و می‌تواند تا چند روز ادامه پیدا کند.
بعد از مصرف به شکل تزریقی ممکن است عفونت‌های باکتریایی اطراف محل تزریق رخ دهد. گانگرن یا گسترش عفونت به بخش‌های دیگر نیز دیده شده است. پوست ممکن است پس از مصرف هرویین دانه‌دانه شود و موهای بدن سیخ شوند.
