20 دقیقه بعد از کشیدن آخرین سیگار، ضربان قلب کاهش می‌یابد و به حالت عادی برمی‌گردد.

فشار خون کاهش پیدا می‌کند.

همچنین ممکن است گردش خون شروع به بهبود کند.

سیگار حاوی مقدار زیادی سموم شناخته شده از جمله مونوکسید کربن و سایر گازهای سمی موجود در دود سیگار است. این گاز در دوزهای مضر و حتی کشنده است که از ورود اکسیژن به ریه ها و خون جلوگیری می‌کند. زمانی که سیگار در دوزهای زیاد و در مدت زمانی کوتاهی استنشاق شود، ممکن است خفگی به دلیل کمبود اکسیژن رخ دهد.

تنها بعد از 12 ساعت از ترک سیگار، بدن خود را از مونوکسیدکربن اضافی پاک می‌کند. سپس سطح مونوکسید کربن به حالت عادی بر می‌گردد و سطح اکسیژن بدن افزایش می‌یابد.

تنها یک روز بعد از ترک سیگار، خطر حمله قلبی کاهش می‌یابد.

سیگار کشیدن خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را با کاهش HDL (چربی مفید خون) کاهش می‌دهد، که در نتیجه سبب افزایش خطر گرفتگی عروق می‌شود.

سیگار همچنین فشار خون را بالا می‌برد و لخته شدن خون را افزایش می‌دهد که در نتیجه خطر سکته را افزایش می‌دهد.

در عرض یک روز بعد از ترک سیگار، فشار خون فرد شروع به کاهش می‌کند و خطر ابتلا به بیماری قلبی ناشی از فشار خون بالا به دلیل سیگار را کاهش می‌دهد.

در این مدت کوتاه همچنین سطح اکسیژن خون افزایش می‌یابد و فرد می‌تواند فعالیت‌های ورزشی و بدنی را آسان‌تر انجام دهد.

در عرض یک ماه، عملکرد ریه فرد شروع به بهبودی می‌کند. با بهبودی ریه‌ها و افزایش ظرفیت ریه‌ها، افراد سیگاری متوجه سرفه و تنگی نفس کمتری می‌شوند.

استقامت ورزشی آنها افزایش می‌یابد.

افراد ممکن است متوجه افزایش توانایی عملکرد قلبی و عروقی خود در زمان انجام فعالیت‌هایی مانند دویدن و پریدن شوند.

سیگار حاوی سموم شناخته شده بسیاری است که باعث باریک شدن شریان‌های خونی می‌شود. همین سموم نیز احتمال لخته شدن خون را افزایش می‌دهد.

بعد از 5 سال ترک سیگار، بدن به اندازه‌ای خود را بهبود می‌بخشد تا عروق خونی دوباره شروع به منبسط شدن کنند. این گشاد شدن به این معنی است احتمال لخته شدن خون کمتر است و خطر سکته نیز کاهش می‌یابد.

بعد از 10 سال از ترک سیگار، شانس ابتلای فرد به سرطان ریه و مرگ ناشی از آن در مقایسه با فردی که به سیگار کشیدن ادامه می‌دهد، تقریبا به نصف کاهش می‌یابد.

احتمال ابتلا به سرطان دهان، گلو و پانکراس نیز به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.

بعد از 15 سال از ترک سیگار، احتمال ابتلا به عروق کرونری معادل با افراد غیر سیگاری است. بطور مشابه خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده به اندازه افراد غیر سیگاری کاهش یافته است.

بعد از 20 سال از ترک سیگار، خطر مرگ ناشی از علل مرتبط با سیگار، از جمله بیماری‌های ریوی و سرطان به سطح فردی می‌رسد که هرگز در زندگی خود سیگار نکشیده است.

خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده برای افرادی که سیگار را ترک کرده اند نیز مانند افرادی است که در زندگی خود هرگز سیگار نکشیده اند.