قرص بوپرنورفین چیست؟ درمان با قرص B2 چگونه است؟
آیا می دانستید که ترک مواد مخدر به تنهایی و بدون کمک گرفتن از داروهایی مانند قرص بوپرنورفین امکان پذیر نیست؟ برای بازگشت به زندگی سالم و به دور از مواد مخدر باید از رویکرد های درمانی ترکیبی زیر برای ترک اعتیاد کمک گرفت:
- درمان دارویی
- مشاوره و روان درمانی
- حمایت خانواده و دوستان
قرص بوپرنورفین یکی از انواع داروهایی است که برای درمان ترک اعتیاد استفاده می شود. در صورتی که برای ترک اعتیاد نیاز به بازگیری قرص بوپرنورفین دارید؛ مقاله ترک بوپرنورفین راهنمای کاملی است که می تواند به شما نکاتی طلایی در این زمینه ارائه دهد.
قرص بوپرنورفین چیست؟
بوپرنورفین دارویی است که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان اعتیاد مواد افیونی (OUD) به عنوان یک درمان دارویی کمکی (MAT) تایید شده است.
بوپرنورفین داروی آگونیست افیونی است که با اتصال به گیرنده های افیونی در مغز و فعال کردن آن ها اثراتی مشابه مواد افیونی ایجاد می کند، اما این اثرات به مراتب کمتر از اثرات مواد افیونی مخدر است.
قرص بوپرنورفین که به نام قرص B2 نیز شناخته می شود برای درمان عوارض مواد افیونی در کلینیک های معتبر تجویز می شود و نقش بسیار چشمگیری در بهبود طرح درمان دارد. در نظر داشته باشید که قرص بوپرنورفین به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی است. در کنار مصرف این قرص باید سایر رویکردهای درمانی برای ارائه طرح درمان کامل جهت ترک اعتیاد مواد افیونی انجام شود. به عبارتی بازگیری با قرص بوپرنورفین به عنوان بخشی از طرح درمان ترک اعتیاد است که در نهایت در کنار روان درمانی و روش های حمایتی سبب رهایی از اعتیاد و بهبود رفتار بیمار می شود.
بوپرنورفین در دسته روش درمان دارویی کمکی medication-assisted treatment (MAT) قرار دارد که این متد یک روش درمان برای کنترل علایم و نشانه های محرومیت از مواد افیونی القا شده با کمک آگونیست های مواد افیونی است.
بازگیری با بوپرنورفین چیست؟
به صورت عامیانه واژه بازگیری به معنی سم زدایی است اما از آن جایی که سم زدایی مفهوم کنترل علایم ترک را به خوبی منعکس نمی کند از این رو در متون علمی جدید از واژه (بازگیری) یا (بازگیری طبی) استفاده می شود. بازگیری فرآیندی است که در طول آن علائم ناشی از ترک اعتیاد ماده مخدر توسط دارو کنترل می شود. بازگیری با بوپرنورفین به این معنی است که از داروی شبه افیونی “بوپرنورفین” برای درمان و کاهش عوارض مصرف مواد استفاده می شود.
اصطلاحات به کار رفته برای این نوع درمان شامل “درمان نگه دارنده با داروهای اپیوئیدی (شبه مخدر)”، “درمان جایگزین با داروهای اپیوئیدی ” و “بازگیری” است.
اصطلاح درمان جایگزین:
به این امر اشاره دارد که مصرف مواد افیونی در این روش قطع نمی شود بلکه به منظور کاهش آسیب و عوارض مصرف مواد، ماده افیونی آسیب زا با یک داروی اپیوئیدی مجاز و تایید شده جایگزین می شود.
اصطلاح درمان نگه دارنده:
بر این امر تاکید دارد که این روش درمانی یک فرایند طولانی مدت است که در آن در بیمار با استفاده از داروهای افیونی مانند بوپرنورفین و متادون تحت درمان قرار می گیرد. درمان نگهدارنده با داروهای اپیوئید یا افیونی به تجویز طولانی مدت داروهای آگونیست گیرنده های اپیوییدی با هدف کاهش مصرف مواد افیونی غیرقانونی گفته می شود.
اعتیاد به مواد مخدر و ترک اعتیاد
در این بخش به صورت خلاصه در مورد مواد مخدر و انواع وابستگی ناشی از مصرف مواد افیونی را شرح می دهیم.
افیون ها چه موادی هستند؟
افیون ها یا مخدر ها موادی هستند که عملکرد اجزای حیاتی بدن مانند تنفس و ضربان قلب را کند می کنند. مواد افیونی همچنین روی مغز تاثیر می گذارند و سبب افزایش احساس سرخوشی می شوند. مواد افیونی نام خود را از تریاک یا افیون گرفته اند که این ماده از گیاه خشخاش تهیه می شود. البته در پزشکی برای تسکین درد و کاهش برخی از عوارض جانبی بیماری ها مانند سرفه شدید ممکن است از قرص های حاوی مواد افیونی استفاده شود.
تفاوت آگونیست های کامل مواد افیونی در مقابل آگونیست های جزئی مواد افیونی چیست؟
آگونیست های کامل مواد افیونی به گیرنده های افیونی در مغز متصل می شوند و به مغز سیگنال ترشح اندروفین را می دهند. ترشح زیاد مقدار اندروفین احساس سرخوشی ایجاد می کند. برخی از آگونیست های کامل مواد افیونی شامل: اکسی کدون، متادون، کدئین، هروئین و مورفین است. این آگونیست ها بیشتر مورد سو مصرف قرار می گیرند.
آگونیست های نسبی مواد افیونی مثل بوپرنورفین یک آگونیست جزئی تریاک است که گیرنده های مواد افیونی را در مغز تحریک کرده ولی سبب ترشح مقدار کمی اندروفین می شود.
اعتیاد به مواد افیونی چیست؟
برخی اوقات افراد با مصرف دوزهای زیاد مواد مخدر به دنبال داشتن احساس سرخوشی هستند. در صورت مصرف بیش از حد مواد افیونی بدن نسبت به آن ها تحمل اکتسابی کسب می کند یعنی (حساسیت بدن نسبت به مواد به تدریج کم می شود و فرد ناچار است برای دستیابی به تاثیرات مواد، مقدار بیشتری مصرف کند.) این بدان معنا است که فرد به ماده مخدر اعتیاد پیدا کرده است و وابسته آن شده است و در صورت قطع مصرف احساس بیماری به وی دست می دهد. این احساس بیماری را علائم ترک اعتیاد یا علائم خماری می گویند.
شایع ترین نشانه های اعتیاد به مواد مخدر افیونی چیست؟
- ولع: ذهن تمایل زیادی برای مصرف مواد دارد.
- از دست دادن کنترل: فرد مجبور به استفاده اجباری است و توانایی کنترل خود را برای عدم مصرف ندارد.
برای داشتن تجربه ترک ایمن و بدون خطر با شماره های زیر تماس بگیرید ۰۲۱-۶۶۹۲۷۲89 / ۰۲۱-۶۶۹۳۱۹۴۸ |
اکثر افرادی که از مواد افیونی استفاده می کنند بعد از مدتی نسبت به این مواد مخدر اعتیاد یا وابستگی پیدا می کنند و تمایل فرد به مصرف چند باره آن به حدی زیاد است که کنترل زندگی خود را از دست می دهد. وابستگی به سه شکل وابستگی جسمی، رفتاری و روانی یا ذهنی خود را نشان می دهد.
- وابستگی جسمی به اثرات جسمی (فیزیولوژیک) مصرف مواد اطلاق می شود.
- وابستگی رفتاری به الگوی مصرف بیمارگونه و فعالیت های مواد جویانه اشاره دارد.
- وابستگی روانی یا ذهنی به وسوسه مداوم برای مصرف مواد برای اجتناب از یک رفتار مانند کج خلقی اطلاق می شود.
برای کاهش احساس بیماری، وابستگی و کمک به ترک اعتیاد از درمان های دارویی مانند بوپرنورفین استفاده می شود. کلینیک کیمیای رهایی با بهره گیری از کادر درمان مجرب و استفاده از متدهای جدید و تصویب شده به درمان بیماران مبتلا به مواد مخدر می پردازد. این مرکز در کنار روش های بازگیری با بوپرنورفین از سایر رویکردهای درمانی موثر مانند روان درمانی و مشاوره فردی، خانواده درمانی، جلسات گروهی و آموزشی، رویکردهای حمایتی و همچنین رژیم درمانی، طب سوزنی و طب سنتی نیز برای مدیریت ترک اعتیاد بهره می برد.
رویکردهای درمانی برای ترک اعتیاد مواد مخدر افیونی
همان طور که در مقدمه این مقاله ذکر شد. رویکردهای درمان برای ترک اعتیاد به سه دسته تقسیم می شود.
- درمان دارویی
- مشاوره و روان درمانی
- حمایت خانواده و دوستان
اعتیاد به مواد مخدر مانند یک بیماری مزمن است که باید آن را مدیریت کرد و برای این امر نیاز به یک تیم متخصص می باشد. به خاطر داشته باشید که درمان اعتیاد به تنهایی امکان پذیر نیست بلکه کمک گرفتن از متخصصان مراقبت بهداشت برای رهایی از اعتیاد سریع ترین راه و بهترین روش است.
بهره گیری از رویکردهای درمانی ترک اعتیاد چه مزایایی دارند؟
در این بخش به رویکردهای درمان دارویی و در ادامه به بازگیری با قرص برپونورفین می پردازیم.
- رویکردهای درمانی به فرد کمک کرده تا مشکل مواد مخدر خود را کنار گذاشته و با وسوسه ذهنی جهت مصرف مواد مخدر کنار بیاید.
- همچنین رویکردهای درمانی به فرد بیمار کمک می کند تا تفکرات اعتیاد آور را به الگوهای سالم رفتاری تبدیل کند و از نزدیک شدن به مواد مخدر خودداری کند.
- روش های درمانی اصولی نه تنها بدن فرد را از مواد مخدر پاک می کند بلکه به وی جهت بهبود رفتار و افزایش عزت نفس کمک می کند.
- رویکردهای درمانی به فرد کمک کرده تا با یک شیوه سالم و بدون اعتیاد زندگی کند.
رویکردهای درمانی دارویی مانند بازگیری با قرص بوپرنورفین
درمان با کمک دارو شامل استفاده از داروهای نگهدارنده یا درمان های جایگزین برای سم زدایی یا بازگیری است. در درمان دارویی متناسب با شرایط بیمار بهترین داروی آگونیست افیونی برای درمان اعتیاد انتخاب می شود.
بازگیری با آگونیست های افیونی مانند بوپرنورفین به فرد کمک می کند تا:
- وضعیت روحی و روانی ثابتی داشته باشد و از این رو از فراز و فرودهای خلقی پیشگیری می کند.
- همچنین مشکلات ناشی از تمایل به مصرف مواد مخدر را کاهش می هد.
برای درمان اعتیاد به مواد افیونی بوپرنورفین یکی از سه دارویی است که برای درمان استفاده می شود. دو داروی دیگر متادون و نالترکسون هستند. فردی که بوپرنورفین مصرف می کند احساس طبیعی و عادی دارد و احساس سرخوشی زیادی نمی کند اما با این حال مغز تصور می کند که مواد مخدر دریافت کرده است و از این رو علائم ترک از بین می رود.
روش بازگیری قرص بوپرنورفین در بدن چگونه است؟
بوپرنورفین در دو مرحله عمل می کند.
مرحله اول: بوپرنورفین ابتدا مواد مخدر افیونی که گیرنده های مغزی را اشغال کرده اند را جابه جا می کند.
مرحله دوم: بوپرنورفین به این گیرنده ها متصل می شود و جایگاه مواد افیونی را اشغال می کند.
هر سلول عصبی یا نورون مغزی اطلاعاتی را دریافت و ارسال می کند. در مغز مولکول های به نام انتقال دهنده های عصبی وجود دارد که اطلاعات را بین نورون ها حمل می کند. انواع مختلف انتقال دهنده عصبی روی گیرنده های مختلف روی نورون ها متصل می شوند.
یکی از این گیرنده ها، گیرنده های افیونی(اپیوئیدی) نام دارد. هر زمان که مولکول های انتقال دهنده عصبی افیونی به این گیرنده ها متصل شود این گیرنده ها را فعال می کند و سبب ترشح اندروفین می شود که این هورمون منجر به افزایش هوشیاری و افزایش فشار خون می شود. همچنین هورمون دیگری به نام دوپامین نیز ترشح می شود که احساس لذت ایجاد می کند.
مواد مخدری که مصرف می شود نیز می تواند به گیرنده های افیونی متصل شود. مواد مخدر مواد شیمایی هستند که بعد از مصرف وارد سیستم ارتباط مغز شده و فرایند عادی ارسال و دریافت پیام رسان های شیمایی را مختل می کنند. مواد مخدر روی گیرنده های افیونی نورون ها می چسبند و جایگاه پیام رسان های طبیعی را اشغال کرده و نقش انتقال دهنده های عصبی طبیعی بدن را کپی کرده و سبب ترشح مقدار زیادی اندروفین و دوپامین می شوند.
در روش بازگیری با قرص بوپرنورفین اتفاقات زیر رخ می دهد:
- این قرص سبب می شود تا مواد مخدری که سبب ترشح مقدار زیادی دوپامین می شوند از گیرنده های نورون ها جدا شوند.
- سپس قرص بوپرنورفین به این گیرنده ها متصل می شود اما اثرات خفیف تری در ترشح دوپامین دارد.
- به دلیل کم بودن اثرات قرص بوپرنورفین به مرور می توان میزان مصرف قرص را کم کرد تا به تدریج عملکرد نورون های مغزی به وضعیت سابق برگردد.
مزایای استفاده از روش درمان بازگیری با قرص بوپرنورفین
بوپرنورفین دارای خواص دارویی منحصر به فردی است که به درمان اختلالات زیر کمک می کند.
- اثرات وابستگی فیزیکی به مواد مخدر مانند علائم ترک و میل شدید به مصرف مواد را کاهش می دهد.
- احتمال سو مصرف و اعتیاد به قرص بوپرنورفین کم است.
- در صورت مصرف بیش از حد دوز ایمنی بالاتری نسبت به سایر آگونیست های مواد افیونی دارد.
- علائم خفیف ترک کمتری نسبت به سایر داروهای افیونی دارد.
- به دلیل استفاده از نالوکسان در ترکیب بوپرنورفین احتمال سو مصرف کاهش می یابد.
- بوپرنورفین ولع فرد بیمار را برای مصرف کاهش می دهد.
تحمل و وابستگی عوارض جانبی شایع داروهای شبه افیونی مانند بوپرنورفین است که اگر تحت نظر پزشک مجرب مصرف شود این عوارض جانبی مدیریت می شود. به خاطر داشته باشید که اعتیاد و یا عوارض شدید نسبت به قرص بوپرنورفین به دلیل سو مصرف ایجاد می شود از این رو کمک گرفتن از یک مرکز معتبر می تواند این عوارض را تا حد چشمگیری کاهش دهد.
نحوه مصرف بوپرنورفین برای کمک به ترک اعتیاد
- برای شروع درمان با بوپرنورفین باید حداقل 12 تا 24 ساعت از مصرف مواد مخدر گذشته باشد و بیمار در مراحل اولیه ترک باشد.
- با کمک بازگیری با قرص بوپرنورفین بیمار پس از قطع یا کاهش مصرف مواد مخدر افیونی دیگر تمایلی برای مصرف ندارد و همچنین عوارض جانبی کمی را تجربه می کند. در صورت لزوم و با توجه به شدت عوارض جانبی ممکن است دوز قرص بوپرنورفین کم و یا زیاد شود.
- با توجه به اینکه قرص بوپرنورفین انتشار طولانی مدت در بدن دارد لذا با صلاح دید پزشک ممکن است میزان مصرف قرص B2 به جای مصرف روزانه به یک روز در میان تغییر کند.
- مدت زمان بازگیری با قرص بوپرنورفین متناسب با نیازهای هر بیمار طراحی شده است و در برخی از موارد ممکن است درمان با قرص ب 2 به صورت طولانی مدت انجام شود. برای جلوگیری از عوارض باید بازگیری با قرص B2 حتما زیر نظر پزشک معتبر انجام شود.
درمان اعتیاد به روش بازگیری با قرص بوپرنورفین در زنان باردار یا شیرده
درمان نگه دارنده با متادون درمان انتخابی اعتیاد به مواد مخدر در زنان باردار است. در طبقه بندی FDA بوپرنورفین جزء گروه C طبقه بندی شده است. اگرچه در بعضی از مطالعات بوپرنورفین با دوزهای (0.4 تا 24 میلی گرم در روز) در زنان حامله مشکل خاصی ایجاد نکره است.
اقدامات احتیاطی هنگام مصرف قرص بوپرنورفین
هنگام مصرف بوپرنورفین باید اقدامات احتیاطی زیر انجام شود.
- از مصرف قرص بوپرنورفین بدون تجویز پزشک اکیدا خودداری شود.
- از داروهای مخدر، الکل، داروهای آرامش بخش استفاده نشود زیرا ترکیب این مواد با ترکیبات فرموله شده در بوپرنورفین می تواند منجر به عوارض شدید و یا حتی مرگ شود.
- قبل از شروع روش سم زدایی با بوپرنورفین اطلاعات در مورد هر گونه بیماری زمینه ای و داروی مصرفی باید با پزشک در میان گذاشته شود.
- در صورت بارداری یا قصد بارداری قبل از شروع سم زدایی با بوپرنورفین باید این موضوع به پزشک اطلاع داده شود.
بازگیری با قرص بوپرنورفین برای چه افرادی مناسب است؟
بازگیری با قرص بوپرنورفین برای تمامی افراد گزینه درمانی مناسبی نیست. پزشک ابتدا سوالاتی در مورد تاریخچه پزشکی و مدت زمان مصرف از فرد می پرسد و در صورت صلاح دید روش درمانی بازگیری با قرص بوپرنورفین را توصیه می کند.
اقداماتی که پزشک قبل از شروع بازگیری با قرص بوپرنورفین انجام می هد عبارتند از:
- بررسی وضعیت سلامتی فرد
- انجام آزمایشات روتین و آزمایشات ادرار
- آزمایشات تخصصی تر برای افراد دارای سو مصرف شدید مواد مخدر افیونی
- آزمایشات تخصصی کبد
در صورتی که پزشک بعد از معاینه فیزیکی و انجام آزمایشات تشخیص بدهد که بازگیری با قرص بوپرنورفین برای بیمار کم خطر است، این روش را برای درمان ترک اعتیاد به وی توصیه می کند.
عوارض جانبی شایع و جدی مصرف قرص بوپرنورفین
در این بخش برخی از شایع ترین و جدی ترین عوارض جانبی مصرف قرص B2 را برای شما شرح می دهیم.
برخی از شایع ترین عوارض جانبی شایع سم زدایی با قرص بوپرنورفین عبارتند از:
- یبوست، سردرد، تهوع و استفراغ
- سرگیجه، خواب آلودگی و خستگی
- تعریق و خشک شدن دهان
- درد و گرفتگی عضلات
- اختلالات خواب
- تب، لرزش
- تپش قلب
- تاری دید یا گشاد شدن مردمک چشم
- اختلال در توجه و یادگیری
برخی از جدی ترین عوارض بوپرنورفین عبارتند از:
- ناراحتی تنفسی یا دیسترس تنفسی
- نارسایی غدد آدرنال کلیوی
- خارش، درد، تورم و آسیب عصبی
- درد در محل تزریق
- سندروم محرومیت نوزادان
اشکال مختلف قرص بوپرنورفین
سم زدایی با قرص بوپرنورفین مزایای متعددی برای بیماران مبتلا به مواد افیونی دارد همچنین این روش کمک کننده افرادی هستند که با متادون درمان نشده اند. قرص بوپرنورفین به شکل های دارویی مختلفی فرموله شده است که در زیر برخی از اشکال آن ها را بیان می کنیم.
- قرص زیر زبانی بوپرنورفین / نالوکسان
- قرص زیر زبانی بوپرنورفین (سابوتکس)
- تزریق بوپرنورفین
- کاشت بوپرنورفین
قرص زیر زبانی بوپرنورفین/ نالوکسان از دو دارو بوپرنورفین به همراه نالوکسان تشکیل شده است. نالوکسان برای جلوگیری از سو مصرف به این ترکیب اضافه می شود. در افرادی که سابقه سو مصرف بوپرنورفین به صورت تزریقی را دارند مصرف این قرص ترکیبی توصیه نمی شود و باید از قرص بوپرنورفین (سابوتکس) استفاده کنند.
نکات مهم در مورد بازگیری با قرص بوپرنورفین
- بیمار باید در زمان درمان به روش بازگیری با قرص بوپرنورفین سایر گزینه های درمانی مانند درمان شناختی- رفتاری و روانشناسی را نیز سپری کند.
- براساس سابقه پزشکی و همچنین ترجیحات بیمار و پزشک ممکن است بازگیری از یک دارو به یک داروی دیگر انجام شود. در صورتی که بیمار تصمیم به مصرف قرص بوپرنورفین دارد و قصد دارد بازگیری با متادون را رها کند باید با پزشک مشورت کند.
- بررسی روزانه شرایط جسمی و روانی افرادی که به روش بازگیری با قرص بوپرنورفین در حال ترک اعتیاد هستند در کلینک های ترک اعتیاد اهمیت ویژه ای دارد.
سوالات رایج در مورد بازگیری با قرص بوپرنورفین
در این بخش برخی از سوالات رایج در مورد بازگیری با قرص بوپرنورفین را بیان می کنیم.
بوپرنورفین چگونه از بدن دفع می شود؟
بوپرنورفین در ادرار و مدفوع متابولیزه می شود. نالوکسان در کبد متابولیزه شده و از طریق ادرار دفع می گردد. در افراد مبتلا به بیماری های کبدی با درجات متوسط تا شدید نیمه عمر بوپرنورفین و نالوکسان به طور قابل توجهی افزایش می یابد.
نیمه عمر بوپرنورفین چقدر است؟
بوپرنورفین ها توانایی کمی برای عبور از سد خونی مغزی دارند از این رو اثرات آن ناچیز است. نیمه عمر بوپرنورفین از سه ساعت پس از تجویز داخل وریدی و 28 تا 37 ساعت پس از مصرف زیر زبانی است. نیمه عمر دارو عبارت است از زمانی که غلظت پلاسما یک دارو به نیمی از مقدار خود برسد.
چه مدت زمانی باید بعد از مصرف مواد افیونی، بوپرنورفین استفاده شود؟
به طور معمول 12 – 24 ساعت بعد از آخرین استفاده از مواد مخدر افیونی فرد بیمار مجاز به مصرف بوپرنورفین است. مدت زمان دقیق بسته به نوع ماده مخدر افیونی دارد.
آیا اگر به صورت تصادفی قرص بوپرنورفین قورت داده شود؛ چه اتفاقی می افتد؟
بلع قرص بوپرنورفین هیچ تاثیری ندارد. در صورت بلع، دارو از طریق معده یا روده جذب خون نمی شود.
مدت زمانی که باید قرص بوپرنورفین در زیر زبان باقی بماند چقدر است؟
نتایج مطالعات نشان داده است که مدت زمان “فراهم زیستی” قرص بوپرنورفین زیر زبانی تقریبا 30 دقیقه است. البته قرار گرفتن قرص زیر زبانی بوپرنورفین به مدت 3 الی 5 دقیقه نیز همان نتایج را دارد. باقی ماندن قرص در بزاق سبب افزایش بیش از حد “فراهم زیستی” دارو می شود. فراهم زیستی درصدی از دارو است که در گردش خون وارد می شود.
چرا پزشک قرص بوپرنورفین را تجویز می کند؟
بوپرنورفین یک آگونیست شبه افیونی است که این امر بدین معنا می باشد که گیرنده های مواد افیونی را فعال می کند. البته میزان فعال کردن گیرنده های افیونی به اندازه سایر مواد مخدر مانند هروئین نیست بلکه به اندازه کافی و خفیف اثرات شبه افیونی را برای تسکین علائم خماری و رفع ولع ایجاد می کند.
آیا بازگیری با بوپرنورفین سبب تسکین درد می شود؟
گیرنده های افیونی احساسات درد را کنترل می کنند. از این رو بوپرنورفین که به گیرنده های مواد افیونی می چسبد سبب تسکین درد بیماران می شود. علاوه بر این بوپرنورفین برای تسکین درد شدید افرادی که به مدت طولانی و به صورت شبانه روزی به ضد درد نیاز دارند و با سایر مسکن های دیگر درمان نمی شوند، کاربرد دارد.
چرا قرص بوپرنورفین به صورت زیر زبانی تجویز می شود؟
بازگیری با قرص بوپرنورفین روشی استاندارد برای ترک اعتیاد و تسکین درد است. بوپرنورفین یک آگونیست جزئی از گیرنده های مواد مخدر است که برای درمان اعتیاد مواد افیونی مانند ترامادول کمک کننده است. به دلیل متابولیسم و فراهم زیستی این دارو، به صورت زیر زبانی تجویز می شود.
آیا FDA بازگیری با قرص بوپرنورفین را تایید کرده است؟
سازمان غذا و داروی آمریکا بازگیری با قرص بوپرنورفین به همراه نالوکسان را به عنوان درمان کمکی برای ترک اعتیاد مواد افیونی تایید کرده است.
بازگیری با قرص بوپرنورفین در کلینیک کیمیای رهایی
درمان به مجموعه مداخلاتی گفته می شود که هدف آن اصلاح یک مشکل مرتبط با مصرف مواد در زمینه سلامت جسمی، روان شناسی، اجتماعی و قانونی فرد است.
در مرکز درمان کیمایی رهایی از روش های علمی جهت ترک اعتیاد با مواد افیونی استفاده می شود. باید توجه داشته باشید که در این مرکز جهت ارائه درمان موثر جهت ترک مواد مخدر افیونی عوامل مختلفی بررسی می شود و سپس با ارزیابی همه جانبه درمان ساختار یافته که مجموعه از مداخلات درمانی است به صورت هم زمان یا متوالی انجام می شود.
- روش درمان دارویی
- روش روان درمانی
- روش حمایتی
- طب مکمل مانند طب سوزنی و طب سنتی
روش های دارویی
در کلینیک کیمیای رهایی، درمان دارویی با استفاده از داروهایی که مجوز FDA را دارند انجام می شود. یکی از این داروها بوپرنورفین است. قانون جامع اعتیاد و بهبودی از آن (CARA) و قانون بازیابی و درمان مواد مخدر برای بیماران و جوامع جهت پیشگیری از اختلال مصرف مواد (SUPPORT) به پزشکان واجد شرایط اجازه تجویز مصرف بوپرنورفین را ارائه می دهد. پزشک مرکز کلینیک کیمایی رهایی از توصیه نامه های مصرف داروهای آگونیست افیونی پیروی می کند.
دقت داشته باشید که در کنار متد بازگیری با قرص بوپرنورفین در مرکز کیمایی رهایی از درمان های روانشناسی و حمایتی برای درمان اختلالات ناشی از مواد افیونی نیز استفاده می شود.
روش های روان شناسی
در روش های روان شناسی علاوه بر درمان دارویی جهت بازگیری و بازتوانی از اصول مداخلات روان شناسی جهت ترک اعتیاد بیمار استفاده می شود. در روش های روان درمانی برخی از روش ها مانند آموزش مهارت های پیشگیری از عود، مدیریت و کنترل رفتار، آموزش مهارت های روابط اجتماعی، خانواده درمانی و …. به فرد بیمار آموزش داده می شود.
روش حمایتی
در رویکردهای درمانی به روش حمایتی از خانواده، دوستان و آشنایان جهت تعامل مثبت با بیمار، افزایش ثبات رفتاری اعضای خانواده در مقابل با بد رفتاری بیمار، ارتقا ارتباط بین اعضای خانواده و… آموزش داده می شود.